Często zastanawiałam się kim byli i jak żyli apostołowie. W mojej wyobraźni są oni ludźmi zapatrzonymi w Jezusa, słuchającymi Go i wykonującymi Jego polecenia – są po prostu Jego przyjaciółmi. Ale czy zawsze? Ich obraz, to obraz ludzi świętych, bez skazy. Czy jednak rzeczywiście tak jest?
Wiele razy słyszeliśmy, że Słowo Boże jest natchnione, ponadczasowe i niesie w sobie wiele treści. Mówi się również, że dwie osoby mogą czytać jeden fragment i Duch Święty jest w stanie objawić im zupełnie inne rzeczy. Ja doświadczyłam tego niedawno, czytając ten sam fragment Słowa w odstępie jednego miesiąca. Duch Święty przemówił do mnie na temat dwóch różnych rzeczy, które jednak stanowią jedną całość i chciałabym się tym z Wami podzielić. Dla wielu być może nie będzie to nic odkrywczego, ale wierzę w to, że jeśli Duch mówi i wkłada pragnienie w serce, by się tym podzielić, to znajdzie się chociaż jedna osoba, do której to Słowo przemówi. Jeśli się tak stanie, to chwała naszemu Panu, Jezusowi Chrystusowi.
Przyznaję otwarcie – ten tytuł to chwyt marketingowy. Wyszłam bowiem z założenia (słusznego, jak mniemam), iż w przeddzień EURO 2012 tytuł ten musi przykuć Waszą uwagę. I jak? Działa? Wyjaśniam jednak już na wstępie (żeby nie było, iż Was zwodzę) – owszem, będzie o reprezentacji, ale bynajmniej nie o polskiej reprezentacji w piłce nożnej. Zatem do sedna.
Dlaczego dzieci są ważne? Kim jest dziecko? Jak długo trwa dzieciństwo? Jakie są role dzieci w różnych okresach ich rozwoju? Co dzieci wnoszą do naszego życia? Czy kiedykolwiek zastanawiałaś się nad odpowiedzią na te pytania?
Po przeczytaniu książki pt. ”Zbyt małe, by zignorować” (Wess Stafford i Dean Merrill) moje spojrzenie na dzieci już nigdy nie będzie takie samo, tj. tak płytkie jak dotychczas. Zbyt często mamy skłonności do patrzenia na dzieciństwo jak na wstęp do prawdziwego życia. (więcej…)
“Pan przemówił do mnie słyszalnym głosem:
– Głoś ewangelię.
– Ależ, Panie, ja nie umiem przemawiać, odpowiedziałem.
Dwie noce później miałem sen. Widziałem anioła z łańcuchem w ręku. Łańcuch przymocowany był do drzwi tak wielkich, że zdawały sie wypełniać niebo. Kiedy anioł pociągnął za łańcuch i drzwi otworzyły się, ujrzałem stojące za nimi wielkie tłumy ludzi, ciągnące się aż po horyzont. Wszyscy szli w kierunek ogromnej, głębokiej doliny, którą było piekło. Tysiącami wpadali do ognia. (więcej…)
Z ludzkiego punktu widzenia życie nie jest łatwe. Ba! Ono czasem bywa naprawdę trudne. Codziennie powtarzane schematy: praca-dom, dom-praca, wychowywanie dzieci, bieg za pieniądzem, kolejne szczeble kariery. W tym samym czasie problemy zdrowotne, kłótnie małżeńskie, braki finansowe, śmierć bliskich. To wszystko potrafi przytłoczyć niejednego, nawet tych, którzy uważają się za silnych. Do tego wszystkiego środki masowego przekazu wciąż potęgują negatywne samopoczucie ludzi, strasząc kryzysem oraz niezbyt świetlaną przyszłością. (więcej…)
Tak często mówimy o miłości, że jest najważniejsza w życiu. Tak też mówi Boże Słowo w Liście do Koryntian 13:13. Ale co to za miłość? Czy człowiek jest w stanie tak naprawdę ją zrozumieć, przyjąć i naśladować?
My, ludzie, najczęściej kochamy to, czego widok lub obecność w naszym życiu sprawia nam przyjemność. Mam jednak wrażenie, iż częściej bliższe naszym sercom są zupełnie inne uczucia – złość, gniew, obojętność. Czy nie jest nam trudno wykrzesać z siebie jakiekolwiek choćby dobre myśli o ludziach takich jak morderca, złodziej, gwałciciel, alkoholik, narkoman? Raczej z góry oceniamy takich ludzi, sądzimy ich i przekreślamy ich przyszłość. A jednak nasz Pan kocha ich tak samo jak nas, uważających się niejednokrotnie za “lepszych”.
Czytając 11 rozdział Listu do Hebrajczyków zostałam dotknięta przez pewne słowo. W wersecie 13 czytamy o bohaterach wiary, którzy wyznali, iż są gośćmi i pielgrzymami na Ziemi. Kiedy zaczęłam rozmyślać nad tymi słowami, Pan powiedział mi, że my, wierzący, mamy się tak właśnie czuć na Ziemi – jak goście!
Jakie uczucia rodzą się w ludziach, którzy są gośćmi? Którzy wyjeżdżają na wakacje, na urlop, do rodziny? Są radośni, pełni entuzjazmu i wigoru. Robią rzeczy, które nie zdarzają im się na co dzień, czując jakby przyzwolenie na to, co normalnie niedozwolone. Czują się wyjątkowi (tak też często traktują ich osoby, które odwiedzają) i nabierają większego poczucia własnej wartości.
Czasami wydaje Ci się, że już wszystko wiesz (bynajmniej prawie wszystko). Uważasz, że tak długo jesteś chrześcijaninem, iż nic Cię nie zaskoczy. Wiesz jak powinien wyglądać kościół, jak powinni się zachowywać chrześcijanie, co powinni mówić, by dobrze wypaść – tak w kościele jak i poza nim. I nagle, pewnego dnia, doznajesz Bożego olśnienia i okazuje się, że z Bożej perspektywy wszystko wygląda zupełnie inaczej! Okazuje się, że świat nie ma nam nic do zaoferowania. Nic, zupełnie nic. Jakże często myślimy, że jest inaczej?
Dlaczego człowiekowi dziś tak trudno uwierzyć w Boga? Czyż nie dlatego, iż ludzie mają bardzo ograniczony umysł? Wszak wierzymy tylko w to, czego sami potrafimy dokonać – własną siłą, wyćwiczonymi umiejętnościami, dzięki wysokiemu IQ. A Bóg? Bóg jest po prostu dla nas nierealny, zaś Biblia to zbiór baśni, opowiadających o rzeczach, których sami nigdy nie bylibyśmy w stanie doświadczyć. Co więcej, nawet chrześcijanie często nie do końca wierzą w moc Boga. W szczególności zaś w fakt, że wszystko, co czynił Jezus, każdy cud jakiego dokonał podczas swego pobytu na ziemi, i dziś może mieć miejsce przez nasze ręce.